Als zich binden angst inboezemt

Bindingsangst en de verwante hechtingsangst zijn emoties. Ze kennen veel gedaanten zoals angst om in te boeten aan vrijheid en zelfstandigheid, om vast te lopen in een machtsverhouding, om het groene gras aan de overkant of één van de duizend andere vissen in de zee te missen…

Bindingsangst verstoort het feestje maar eigenlijk zouden we hem soms dankbaar moeten zijn. Hij vertelt ons recht door zee dat iets niet klopt en activeert meteen ook een handelingstendens: vermijden, niet doen, afhaken, afwachten, afstand houden… Het gaat natuurlijk om een complex proces maar ik wil hier toch een paar aspecten in de verf zetten.

Aan de basis van bindingsangst ligt vaak het geloof of de overtuiging dat zich aan elkaar binden de enige mogelijkheid is om een relatie vorm te geven. Maar dit klopt natuurlijk niet, zeker niet in deze tijden. Er is keuze. Relatievormen kunnen op maat gemaakt worden en dat is een immense luxe. We kunnen bijvoorbeeld kiezen om ongebonden maar verbonden samen door het leven te gaan. Dit houdt in dat elke partner zijn/haar essentie trouw blijft en het daarbij horende pad consequent volgt. Partnerschap betekent dan niet dat je ergens op inlevert, bijvoorbeeld op zelfstandigheid, maar dat je erbij wint: intimiteit, enthousiasme, inspiratie en elkaar functioneel dienstbaar zijn om het eigen pad beter, rijker, voller te gaan.

Uit ervaring weet ik dat dit inzicht heel bevrijdend werkt en riskeer daarom ook een uiteraard vrijblijvend advies. Angsten en bij uitbreiding alle andere emoties zijn je beste gidsen. Ze laten je onomwonden en bovendien algeheel gratis weten wanneer je afwijkt van je diepste zelf, van wie je in essentie bent. Als het in je genen zit om de regie van je leven in eigen handen te houden en je binden dus behoorlijk afschrikt, probeer dan niet meteen aan die emotie te prutsen door ze te willen veranderen of erger nog door ze te negeren, maar luister naar wat ze jou te zeggen heeft. Op het moment dat je bedwelmd bent door de vlindertjes, is dat natuurlijk niet evident. Het zal wel loslopen is dan het credo maar dat doet het vaak niet. Op termijn laat je ware aard zich niet ongestraft opzij zetten. Het is dus goed om dit op voorhand te beseffen en om te aanvaarden dat je na de doortocht van de kriebelende beestjes in een totaal nieuwe fase van de relatie terecht zal komen en je dan over één en ander behoorlijk zal moeten onderhandelen om een nieuw evenwicht te vinden dat beiden gelukkig maakt en houdt. Je weet dan op voorhand wat er op je gaat afkomen en dit kan heel wat pijn of ontgoochelingen voorkomen.

FreeEnjoy

Indien dit onderwerp je interesseert, lees dan vooral eens volgende blog op Duet: Van aantrekken en afstoten (31 mei 2019)