Je moet eens meer onder de mensen komen!

Dag! Hoe is ‘t? Alles oké? En met man,vrouw, kids? Op het werk? Maar frisjes vandaag hé… Dit soort praatjes, ik hou er niet van.

Gezellig bij elkaar om te kletsen over niets, zogenaamde ‘small talk’. Ik vermijd het: in de supermarkt verander ik soms van route om het te ontlopen. De gesubsidieerde barbecue in de straat om het sociaal weefsel te versterken? Ik ga dan liever naar de stad om een goeie film te zien. Het hengelen op de smoelenboek naar zoveel mogelijk likes: bizar!

‘Ja man, dan zijt ge toch gene gewone of eigenlijk een beetje abnormaal of asociaal’. Dat krijg ik wel eens te horen. Het punt is dat ik me tijdens’’ small talk’ vaak verschrikkelijk alleen voel en een mens is niet gemaakt om alleen te zijn. Vandaar mijn vermijdingsgedrag. Maar wie voor alleenheid vlucht uit het sociaal gekwetter, krijgt snel een negatieve stempel. Een éénzaat, wat heb je eraan? Het klopt natuurlijk dat mensen die in het sociale veld gemakkelijk rondspringen, veel beter scoren in de ogen van hun omgeving, sympathieker overkomen en dus gemakkelijker aanvaard worden. Ik zou dit dus moeten missen maar zo voelt het niet aan.

Mijn DNA codeert voor een hoge mate van sensitiviteit. Als ik buiten kom schiet ik automatisch in de observatiemodus. Ik kijk veel rond, ik hoor gevoelig, ik doe gemakkelijk veel indrukken op, ik voel emoties en stemmingen van anderen gemakkelijk aan. Ook in babbelend gezelschap. Ik kan zeer zeker meedoen maar buiten mijn wil om duikt in mijn hoofd snel de vraag op waar dit over gaat. Ik krijg het dan moeilijk en ga daardoor soms lopen.

Maar af en toe, eigenlijk heel af en toe, ontmoet ik mensen waar ik me meteen verbonden mee voel. Zielsverwanten of ‘partners in crime’. Iets in mij gaat dan open, een zalig gevoel dat de baan vrij maakt om toch honderduit te babbelen en te kletsen. Niet omdat het sociaal gezien verwacht wordt maar gewoon uit goesting. Niet over de koetjes en de kalfjes maar over zin en onzin, over wat we anderen en vooral onszelf aandoen, over het advies van A.Tsjechow dat als je bang bent voor de eenzaamheid, dat je dan maar beter niet trouwt, over… Zalig om zulke mensen te ontmoeten maar het gebeurt niet gauw. Dus misschien toch maar sociaal netwerken en wat klapkes doen op straat, in de supermarkt, op recepties…Wie weet wie tref ik op mijn pad.

Een bijdrage van FreeEnjoy