In een vorige blog heb ik de belangrijkste verschillen tussen introverten en extraverten toegelicht en ook geprobeerd om een aantal clichés of misverstanden op te klaren. Nu wil ik kort iets schrijven over de impact van introvert of extravert zijn op relaties. Ik doe dit niet als relatie-expert – want dat ben ik niet – maar gewoon om inzichten of ervaringen te delen.
Op een eerste gezicht lijkt mij een match tussen een introvert en een extravert niet evident omdat hun typische kenmerken elkanders tegenpool zijn. Ze kunnen daardoor snel naast elkaar gaan leven. Introverten onderling matchen wellicht gemakkelijker maar introverte koppels lopen dan het risico om zich van hun omgeving af te zonderen. Misschien is dit vaker een probleem voor hun omgeving dan voor de introverte koppels zelf, tenzij ze hulpbehoevend worden of één van de partners wegvalt.
Dit klinkt misschien niet erg bemoedigend, zeker niet voor de connectie tussen zuivere types introverten en extraverten, alhoewel men ook als eens hoort dat ‘les extrêmes se touchent’. Maar veruit de meeste mensen zijn ambivert of gemengd introvert-extravert in een bepaalde verhouding. Persoonlijk geloof ik in een soort zelfregulerend mechanisme dat ervoor zorgt dat sterk introverte mensen niet snel ‘vallen’ op een fel extravert gekleurde medemens en omgekeerd. Dit mechanisme is niet van rationele aard. Het werkt niet door na te denken over de mate waarin een potentiële partner introvert of extravert oogt, om dan op basis daarvan de slaagkansen berekend af te wegen. Zelfregulering is van emotionele aard zoals dat treffend wordt verwoord in ‘Le coeur a ses raisons que la raison ne connaît point’ (Blaise Pascal). Het gaat om de mate waarin potentiële partners, vaak al op een eerste gezicht, elkaar al dan niet emotioneel treffen of quasi woordeloos een intens gevoel van verbondenheid oproepen. Waar een emotionele band van het type romantische verliefdheid oplicht, worden de onderlinge verschillen, bv tussen extraverten en introverten overbrugd of ‘on hold’ gezet.
Mooi is dit maar ook niet zonder risico. Want zoals dat gaat met gevoelens en emoties kennen ze wisselingen of boeten ze vaak aan intensiteit in naarmate de tijd vliedt. Als de romantische wervelwind tussen partners gaat liggen, komen de onderlinge verschillen als vanzelf op het voorplan en begint de relatie pas echt. De hamvraag is of er dan nog verbondenheid overblijft of dat er op een natuurlijke wijze een nieuwe band groeit die de partners samenhoudt. Die band kunnen ze vinden in het samen opvoeden van kinderen of het samen regelen van de praktische dingen van het dagelijks leven en werken. Op een dieper niveau kunnen introverten en extraverten zich als koppel blijvend verbonden voelen omdat ze het gevoel hebben dat ze elkaar in evenwicht houden of aanvullen, of omdat ze elkaar letterlijk graag bezig zien, graag in elkanders buurt zijn ook al is dit voor de introverten soms woordeloos, of zich gerespecteerd voelen en ervan genieten om elkaar te stimuleren om zichzelf te blijven.
Introverte koppels of gemengd introverte-extraverte koppels, het kan allemaal. Het kritieke punt is en blijft de mate waarin de partners na de grote romantiek nog graag bij elkaar zijn, om welke redenen dan ook, want dit rondt vele scherpe hoekjes af. Het gaat hier zeker niet om een alles overheersende emotie – zoals verliefdheid - maar om een stabiel gevoel dat ook niet kan worden aangeleerd. Partners die graag bij elkaar zijn, stappen als het ware letterlijk samen door het leven en leggen de problemen vóór zich om ze samen aan te pakken. Anderen staan eerder tegenover elkaar en bevechten elkaar in plaats van hun gemeenschappelijk probleem.
Beste daters, ik zelf ben heel benieuwd naar uw ervaringen op dit gebied. Dus reageren aub.
Dit klinkt misschien niet erg bemoedigend, zeker niet voor de connectie tussen zuivere types introverten en extraverten, alhoewel men ook als eens hoort dat ‘les extrêmes se touchent’. Maar veruit de meeste mensen zijn ambivert of gemengd introvert-extravert in een bepaalde verhouding. Persoonlijk geloof ik in een soort zelfregulerend mechanisme dat ervoor zorgt dat sterk introverte mensen niet snel ‘vallen’ op een fel extravert gekleurde medemens en omgekeerd. Dit mechanisme is niet van rationele aard. Het werkt niet door na te denken over de mate waarin een potentiële partner introvert of extravert oogt, om dan op basis daarvan de slaagkansen berekend af te wegen. Zelfregulering is van emotionele aard zoals dat treffend wordt verwoord in ‘Le coeur a ses raisons que la raison ne connaît point’ (Blaise Pascal). Het gaat om de mate waarin potentiële partners, vaak al op een eerste gezicht, elkaar al dan niet emotioneel treffen of quasi woordeloos een intens gevoel van verbondenheid oproepen. Waar een emotionele band van het type romantische verliefdheid oplicht, worden de onderlinge verschillen, bv tussen extraverten en introverten overbrugd of ‘on hold’ gezet.
Mooi is dit maar ook niet zonder risico. Want zoals dat gaat met gevoelens en emoties kennen ze wisselingen of boeten ze vaak aan intensiteit in naarmate de tijd vliedt. Als de romantische wervelwind tussen partners gaat liggen, komen de onderlinge verschillen als vanzelf op het voorplan en begint de relatie pas echt. De hamvraag is of er dan nog verbondenheid overblijft of dat er op een natuurlijke wijze een nieuwe band groeit die de partners samenhoudt. Die band kunnen ze vinden in het samen opvoeden van kinderen of het samen regelen van de praktische dingen van het dagelijks leven en werken. Op een dieper niveau kunnen introverten en extraverten zich als koppel blijvend verbonden voelen omdat ze het gevoel hebben dat ze elkaar in evenwicht houden of aanvullen, of omdat ze elkaar letterlijk graag bezig zien, graag in elkanders buurt zijn ook al is dit voor de introverten soms woordeloos, of zich gerespecteerd voelen en ervan genieten om elkaar te stimuleren om zichzelf te blijven.
Introverte koppels of gemengd introverte-extraverte koppels, het kan allemaal. Het kritieke punt is en blijft de mate waarin de partners na de grote romantiek nog graag bij elkaar zijn, om welke redenen dan ook, want dit rondt vele scherpe hoekjes af. Het gaat hier zeker niet om een alles overheersende emotie – zoals verliefdheid - maar om een stabiel gevoel dat ook niet kan worden aangeleerd. Partners die graag bij elkaar zijn, stappen als het ware letterlijk samen door het leven en leggen de problemen vóór zich om ze samen aan te pakken. Anderen staan eerder tegenover elkaar en bevechten elkaar in plaats van hun gemeenschappelijk probleem.
Beste daters, ik zelf ben heel benieuwd naar uw ervaringen op dit gebied. Dus reageren aub.
No comments:
Post a Comment