Duet, 8 mei 2019 - Rika Ponnet - Column voor Psychologies Magazine
Het staat in de top 3 van levensvragen waarmee mensen in mijn praktijk worstelen. Blijf ik of ga ik weg, kies ik (opnieuw) voor wat er is of ga ik voor een ander leven, een andere partner? Volg ik de passie of de pragmatiek? Over het lijden dat twijfelen heet, over de eeuwige, universele zoektocht van elke mens naar het illusionaire compleet vervullende leven.
Twee mannen zijn er op dit moment in haar leven en nog voor ze dit uitgesproken heeft lopen er dikke tranen over haar wangen. Die vloeien al maanden, vaak zonder aanleiding, verschillende keren per dag. Ze vermoedt dat de bron haar tweestrijd is. Er is de wederhelft sinds 15 jaar, de vader van haar drie jonge kinderen. En er is die andere, die op een dag haar leven binnen kwam gewaaid, al gelooft ze al enige tijd niet meer in een zomaar. Ze is germaniste zoals ik, fan van de 19de eeuwse, Britse roman, zoals ik. We hebben het over de tragiek van al die vrouwenfiguren, de bekende op kop, Anna Karenina, Effi Briest, Madam Bovary. Over Adam Bede, Far from the Madding Crowd, The Portrait of a Lady...Wat heeft ze de afgelopen maanden vaak het gevoel gehad zo een antiheldin te zijn, een vrouw die ten onder gaat aan twijfel en passie. We hebben het over de dwingende moraal van die tijd. Hoe een boek maar uitgegeven kon worden als het scenario die moraliteit volgde. En hoe elke tijd creatief met begrenzing omgaat. Want ook al lag het tragische einde vast, het bood auteurs de mogelijkheid alle passies, alle emoties, elke mogelijke keuze, te verkennen. De alles verterende liefde, de passie die brandt en verbrandt, de vruchteloze pogingen om te ontsnappen aan wat hoe dan ook vast ligt.
(...)
Het leest als een literair essay - Verder lezen op Duet
Het staat in de top 3 van levensvragen waarmee mensen in mijn praktijk worstelen. Blijf ik of ga ik weg, kies ik (opnieuw) voor wat er is of ga ik voor een ander leven, een andere partner? Volg ik de passie of de pragmatiek? Over het lijden dat twijfelen heet, over de eeuwige, universele zoektocht van elke mens naar het illusionaire compleet vervullende leven.
Twee mannen zijn er op dit moment in haar leven en nog voor ze dit uitgesproken heeft lopen er dikke tranen over haar wangen. Die vloeien al maanden, vaak zonder aanleiding, verschillende keren per dag. Ze vermoedt dat de bron haar tweestrijd is. Er is de wederhelft sinds 15 jaar, de vader van haar drie jonge kinderen. En er is die andere, die op een dag haar leven binnen kwam gewaaid, al gelooft ze al enige tijd niet meer in een zomaar. Ze is germaniste zoals ik, fan van de 19de eeuwse, Britse roman, zoals ik. We hebben het over de tragiek van al die vrouwenfiguren, de bekende op kop, Anna Karenina, Effi Briest, Madam Bovary. Over Adam Bede, Far from the Madding Crowd, The Portrait of a Lady...Wat heeft ze de afgelopen maanden vaak het gevoel gehad zo een antiheldin te zijn, een vrouw die ten onder gaat aan twijfel en passie. We hebben het over de dwingende moraal van die tijd. Hoe een boek maar uitgegeven kon worden als het scenario die moraliteit volgde. En hoe elke tijd creatief met begrenzing omgaat. Want ook al lag het tragische einde vast, het bood auteurs de mogelijkheid alle passies, alle emoties, elke mogelijke keuze, te verkennen. De alles verterende liefde, de passie die brandt en verbrandt, de vruchteloze pogingen om te ontsnappen aan wat hoe dan ook vast ligt.
(...)
Het leest als een literair essay - Verder lezen op Duet
No comments:
Post a Comment